defaite, defate, ppl. a. Sc.
[Sc. form of defeat for defeated: cf. defeit.]
Defeated, vanquished.
1597 Montgomerie Cherrie & Slae 1255 For he esteemt his faes defate, Quhen anes he fand them fald. 1814 Saxon & Gael I. 96 (Jam.) A' defaite thegither. |