† ˈfoken, v.
[f. foken, faken n.; cf. OHG. feihnôn.]
intr. To play false.
a 1275 Prov. ælfred 485 in O.E. Misc. 132 For ofte sibbie men foken hem bitwenen. |
† ˈfoken, v.
[f. foken, faken n.; cf. OHG. feihnôn.]
intr. To play false.
a 1275 Prov. ælfred 485 in O.E. Misc. 132 For ofte sibbie men foken hem bitwenen. |
Oxford English Dictionary