† yete(n, pa. pple. Obs.
Forms: 1 ᵹeeten, 3 iȝeten, (iheote), 3–4 iȝet(t)e, yȝete, iete(n, 4 y-yete, i-eete, 4–5 yete(n, 5 yheete.
[OE. ᵹeeten, pa. pple. of etan and ᵹeetan to eat.]
Eaten.
c 1000 ælfric Gen. xxxi. 54 Þa hiᵹ ᵹeeten hæfdon, hiᵹ wunedon þær. c 1205 Lay. 6691 Þeær heo hæfden wel iȝeten [c 1275 iheote] and seoððen idrunken. Ibid. 31773 ær þe uisc i-eten weore. c 1290 St. Brandan 309 in S. Eng. Leg. 228 Heo a-risen op and wenden to churche þo heo hadden yȝete. c 1330 Arth. & Merl. 3127 Þo þai hadde yeten alle, Heiȝe & lowe in þe halle. 1340 Ayenb. 13 Efter his arizinge, huanne he hedde y-yete mid his deciples. 1387 Trevisa Higden (Rolls) VII. 511 Thei..hadde nouȝt y-ete ne dronke nother y-slepe. 1398 ― Barth. De P.R. ix. xxxi. (1495) z iv b/2 A lambe was offryd rosted and yeten. 1426 Lydg. De Guil. Pilgr. 6849 Whan they be fumous, ful off heete, And han yheete & dronke at large. |