skrim, v. Sc.
In 5–6 scrym, skrym.
[ad. OF. scrimir, var. of escremir, eskermir, etc.: see skirmish v.]
intr. To skirmish; to dart. Hence ˈskrimming vbl. n.
For possible traces of the vb. in modern Sc. see Jamieson's Dict., s.v. Scrim and Skrim.
1375 Barbour Bruce xix. 521 Thar wes ilk day Iustyng of wer, And scrymmyng maid full apertly. c 1450 Holland Howlat 67 Sum skripe me with scorne, sum skrym at myn E. 1513 Douglas æneid xii. v. 68 Ane gret flycht or ost Of fowlis..Quhilk on thar wyngis..Skrymmys heir and thar. 1535 Stewart Cron. Scot. II. 610 Ane lang quhile thair he la, With greit scrymmyng and carmusche euerie da. |