▪ I. † ren, n. Obs. rare.
[f. renne, obs. f. run v.; cf. Du. ren, G. renn, ON. renna.]
A run, course.
c 1250 Gen. & Ex. 1 Man og to luuen ðat rimes ren, ðe wisseð wel ðe logede men [etc.]. c 1386 Chaucer Reeve's T. 159 The wyf cam lepynge Inward with a ren. c 1440 Promp. Parv. 429/1 Ren, or rennynge, cursus. |
▪ II. † ren, v. Obs.—1
[? for rene:—OE. rēnian, regnian to set in order.]
trans. To clear a way for.
a 1340 Hampole Psalter lxxxiv. 14 Rightwisnes of penaunce for oure syn sal ga bifor him in vs, that is, it sall ren his cumynge in til vs. |
▪ III. ren
obs. form of rain n.1, rein n.1, run v.