† hirdman, hiredman Obs.
Also 4 hered-, hirde-.
[f. hird + man.]
A member of a household; a domestic, a household servant; a retainer.
c 993 Battle of Maldon 261 Ongunnon ða hiredmenn heardlice feohtan. c 1000 ælfric Gen. I. 7 Pharaones yldestan hiredmen. c 1205 Lay. 2350 Ah he nom his enne hired mon [c 1275 hired man] þe he wel trowede on. c 1230 Hali Meid. 31 Habbe monie under þe hirdmen in halle. c 1350 Will. Palerne 2139 Loke þat hirde-men wel kepe þe comune passage. 13.. Gaw. & Gr. Knt. 302 Alle þe heredmen in halle, þe hyȝ & þe loȝe. c 1425 Thomas of Erceld. (1875) 697 Of swilke an hird mane wolde j here Þat couth me telle of swilke ferly. |